LUISITO...ASI O VEXO ÉU

Gran parte do éxito da boa campaña que está a facer o "Cidade" débese ao adestrador que ten este equipo.

Sen quitarlle mérito algún a plantilla de xugadores, os cales amosaron ser uns grandes profesionales capacitados para xugar en categorías superiores, Luisito soupo extraer de cada xugador o máximo rendimento e a máis de un devolverlle a ilusión polo fútbol competitivo.

Éu penso que dispois desta tempada os xugadores do "Cidade" saen reforzados en moitos aspectos.

Luisito impregnou nos adestramentos espíritu de superación nos xugadores co fin de que se gañasen o posto na convocatoria e posteriormente na aliniación para o encontro do domingo.

Se repasamos as aliniacións titulares ao longo da tempada obsérvase que non se repite éu creo que ningunha, ainda máis, de un partido ao seguinte pode haber variacións considerábels, xa sexa por motivos tácticos, Luis estuda moito o xogo do rival, ou porque decide deixar no banquilo a un xugador que durante a semán observou que non se esforzou o suficiente.

Para él o traballo diario, a constancia, e o afán de superación son elementos vitais no adestramento do futbolista.

Como adestrador penso que manexa ben o vestuario: esixente, sin caer no autoritarismo, e xeneroso e comprensivo ao mesmo tempo.

Luis para idade que ten, lembremos que se retirou como futbolista por unha lesión na tempada 2004/05 nun encontro na Rexional Preferente entre o Cidade e o Atl.Ribeira, semella que leva anos adestrando. Domina o aspecto psicolóxico do vestuario, mantendo o grupo unido e sin fisuras aparentes. De haber algún problema, éste non transcende, procúrase arranxar de portas para dentro.

No aspecto táctico, Luisito, antes de amosar unha estratexia definida, procura estudar o rival, os seus puntos débiles, a sua fortaleza, os xugadores que requiren un marcaxe especial, etc...e en función delo, plantexa o encontro. A cada rival unha estratexia diferente, dentro de un sistema xa prestablecido, pero sempre con variacións. De ahí que en moitas ocasións nos sorprenda deixando mesmo fora da convocatoria a algún xugador que ven sendo habitual, pero contra o equipo que nos vamos enfrentar prefire que ocupe a sua posición outro xugador con unhas características concretas máis acorde co rival de turno.

Luis, guardando as distancias e manteñendo un sutil pero efectivo principio de autoridade asemella un membro máis da plantilla de xugadores. É o primeiro en defender os xugadores si hay motivo para elo, ante unha crítica por exemplo inxusta, ao tempo que os pode reprobar si observa que non se esforzan o suficiente ou non seguen as directrices marcadas por él. A madurez que posee a pesares da sua curta traxectoria como adestrador, amósase na observación anterior e ten como fruto unha plantilla cohesionada.

Ca tempada "especial"que viviu o club, chea de incertidumes no tema económico, soupo reconducir o vestuario o meramente deportivo.

Éu penso que Luisito ten un gran futuro como adestrador. Tempo o tempo.

____________________________________